มรสุมชีวิต

ข้อมูลเบื้องต้น

เนื้อเรื่อง

 ตอนที่มรสุมชีวิต เป็นเสมือนข้อทดสอบแต่ข้อง่ายๆอย่างเดียวชีวิตก็ราบเรียบไป ถ้าคิดเราผ่านไปได้เราก็จะผ่านไปได้ดี ทักษะเน้นเกิดความชำนาญทำให้เป็นมืออาชีพ นินทาคือ คนที่ได้รับความสนใจ ตำหนิเป็นการพัฒนา ทำไม! เราต้องทำตัวเราให้ดูเหมือนน่าสงสาร เราต้องช่วยตัวเองให้กำลังใจตนเองและลุกขึ้นมาใหม่ให้ได้  แม้เราเป็นคนตัวเล็กๆในองค์กร มิใช่ความสมบูรณ์แบบที่เราใฝ่หา แต่อยู่ที่เรามีความสุขกับมันหรือเปล่า
               รู้ว่ามันทุกข์ก็ยังคิดแต่เรื่องนั้นๆ ไม่วางสักที เหมือนลิงที่มีกะปิเปื้อนมือ แค่เดินไปล้างมือมันก็หายเหม็น แค่นั้นก็จบ ทำตัวเหมือนลิงที่ไม่เข้าใจว่าจะทำอย่างๆไรให้กะปิที่ติดมือนั้นหายเหมืนได้ 
               เหมือนตอนที่ล้างจาน  ล้างจานให้เป็นล้างจาน ให้เราอยู่กับปัจจุบัน จิตเราอยู่กับปัจจุบัน จะทำให้จานสะอาดเรามัวแต่มองจานที่สกปรก ทำไมเราไม่สบายใจเสียที จบก็คือจบ ความพลัดพรากเป็นเรื่องธรรมดา  อัตตาคืออย่ายึดติด  คนมักจะจำกับความเจ็บปวด
               คิดว่ายากตั้งแต่เริ่มต้นมันก็ล้มเหลวแล้ว  การเริ่มต้นยากกว่าสิ่งที่คิดจะทำจริง แต่เมื่อเริ่มลงมือทำมันจะทำให้เห็นอย่างชัดเจน ดังนั้น คิดว่าเป็นปัญหาก่อนทำให้ไม่สามารถทำออกมาได้ จงเปลี่ยนเป็นแบบสร้างสรรค์ ความกระตือรือต้นจะเป็นพลังดึงดูดให้คนรอบข้างเราสนใจในตัวเราได้ เพราะอะไร เพราะเราเป็นคนที่มีพลัง ไม่เฉี่อยชา
                คนเราเมื่อเริ่มเข้าใจในชีวตตนเองมากขึ้น เราก็เริ่มรู้ว่าชีวิตมีค่าต่อเมื่อทำงาน  ไม่ว่าจะล้มลงสักกี่ครั้ง อดีตให้มันผ่านไป เชื่อว่าไม่น่าอาย ล้มแล้วลุกได้บางคนกลัวที่จะให้คนอื่นรู้ แต่รู้ก็ไม่ได้มีผลอะไรมากมาย ชีวิตก็ยังอยู่ได้คือ เรา ขอเพียงเรามี
              สติ ธัมมวิจยะ วิริยะ ปิติ ปัสสัทธิ สมาธิ อุเบกขา จะทำให้เรามีทั้งกำลัง ความเฉลียวฉลาด ความเบาสบาย ความเป็นกลาง ไม่ลำเอียง โดยมีสติและปัญญา ซึ่งแน่นอนว่าเมื่อนำไปใช้สิ่งใด ความสำเร็จย่อมอยู่ไม่ไกล
              จงอ่อนน้อม ถ่อมตนเหมือนคนไทย
               จงมีระเบียบวินัย เหมือนคนญี่ปุ่น
               จงมีระบบ มีการทำงานเป็นทีมเหมือนฝรั่ง
               จงขยันอดทน ให้เหมือนกับคนจีน